Birgün annem, ablamla benim elimden tuttu ve çıktık evden usulca yürüdük sokaklardan, caddede adını bilmediğim eski bir dükkana girdik, annemin tatlı sesleri hala kulağımda, Üzerimizde annemin diktiği elbiseler, ablamın elinden tutup yan odaya geçtim, en az hayallerim kadar renkli cıvıl cıvıl kırmızı bir fonun önünde durup neler oldugunu anlamaya çalıştım sadece, adını bile bilmediğim bir makinaya doğru bakmamı istedi fotoğrafçı amca, baktım bende dimdik durup omuzlarımı kaldırdım, hiç kırpmadım gözlerimi aynen amcanın dediği gibi...
O an yüzümde patlayan ışıkla fotoğrafa aydınlandı dünyam... Küçüklüğümün yegane fotoğrafını hep sakladım, ellerimdeki fotoğraf kağıdına sadece bir an'ı hapsedilmiş çocukluğumu hayranlıkla seyrettim...
merhabalar:)
YanıtlaSilçokk şeker bir resimm:)
ne hoş bir sayfa bu böyle..
samimiyetiniz ile süslediğiniz sayfanıza bayıldımm..
seve seve izliyorum hemen..
bende bekliyorum sayfama sizi,arzu ederseniz tabiki..
kucak dolusu sevgilerimle..
Merhabalar :)
SilHoşgeldiniz sefalar getirdiniz bloguma, beğeniniz için teşekkür ederim,
seve seve takipteyim ;)
Sevgiler...